ໃນລະຫວ່າງວັນທີ 22-23 ກຸມພາ 2024 ທີ່ ໂຮງແຮມ ແລນມາກ ໄດ້ຈັດກອງປະຊຸມທິດທາງນະໂຍບາຍ ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານພະລັງງານ ເພື່ອການພັດທະນາແບບກວມລວມ ແລະ ຍືນຍົງຂອງ ສປປ ລາວ ໂດຍໃຫ້ກຽດກ່າວເປີດກອງປະຊຸມໂດຍ ທ່ານ ໂພໄຊ ໄຊຍະສອນ ລັດຖະມົນຕີກະຊວງພະລັງງານ ແລະ ບໍ່ແຮ່ ເຊິ່ງທ່ານລັດຖະມົນຕີໄດ້ກ່າວໃນກອງປະຊຸມວ່າ: ຂ້າພະເຈົ້າດີໃຈທີ່ໄດ້ໃຫ້ກຽດກ່າວເປີດກອງປະຊຸມສຳມະນາຜູ້ມີສ່ວນກ່ຽວຂ້ອງຄັ້ງທີ່ 1 ທີ່ສຳຄັນນີ້ ກ່ຽວກັບການສ້າງ “ທິດທາງນະໂຍບາຍຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານພະລັງງານ ເພື່ອການພັດທະນາແບບລວມ ແລະ ຍືນຍົງຂອງ ສປປ ລາວ ທີ່ມີຄວາມໝາຍຕໍ່ອາຊຽນ.” ກະຊວງພະລັງງານ ແລະ ບໍ່ແຮ່ (MEM) ສປປ ລາວ ຮ່ວມກັບການຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານວິຊາການຈາກ ERIA, ເພື່ອເປັນທິດທາງນະໂຍບາຍໃນບັນຫາຕ່າງໆ ເພື່ອແກ້ໄຂຄວາມຊັບຊ້ອນຂອງຄວາມປອດໄພດ້ານພະລັງງານໃນ ສປປ ລາວ ແລະ ຜົນກະທົບຕ່າງໆ. ສຳລັບບັນດາປະເທດອາຊຽນ.
ເຖິງວ່າ ສປປ ລາວ ຈະສົ່ງອອກກະແສໄຟຟ້າໄປປະເທດເພື່ອນບ້ານກໍ່ຕາມ, ແຕ່ ສປປ ລາວ ມີການເພິ່ງພາການນຳເຂົ້າສູງຫຼາຍ (100 ເປີເຊັນຂອງສິນຄ້າສຳເລັດຮູບເຊັ່ນ: ນ້ຳມັນ, ກາຊວນ ແລະ ກາຊວນ) ເພື່ອການຂົນສົ່ງ, ການຄ້າ ແລະ ທີ່ຢູ່ອາໄສ. ສປປ ລາວ ຍັງສືບຕໍ່ເພີ່ມການນຳເຂົ້ານ້ຳມັນເຊື້ອໄຟສຳເລັດຮູບ ແລະ ເຮັດໃຫ້ມີຄວາມກົດດັນຕໍ່ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານພະລັງງານ. ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ, ພວກເຮົາຄາດວ່າຈະເຫັນຄວາມຕ້ອງການດ້ານພະລັງງານທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນໃນ ສປປ ລາວ ສໍາລັບທຸກຂະແໜງການນັບແຕ່ນີ້ເຖິງປີ 2050. ດ້ານໜຶ່ງ, ຄວາມຕ້ອງການພະລັງງານທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນນັ້ນກໍ່ເປັນໄພຂົ່ມຂູ່ຕໍ່ການສະໜອງຄວາມປອດໄພ. ຄຽງຄູ່ກັນນັ້ນ, ສປປ ລາວ ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ພັດທະນາມາດຕະການຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານພະລັງງານ ເພື່ອຮັບມືກັບການຂັດຂວາງການສະໜອງທີ່ບໍ່ຄາດຄິດ ເພາະອາດຈະມາຈາກປັດໄຈພາຍນອກເຊັ່ນ: ພູມສາດ ແລະ ຄວາມຂັດແຍ່ງທີ່ພວກເຮົາມີຢູ່ພາກຕາເວັນອອກກາງ, ໄພທຳມະຊາດ, ອຸບັດເຫດ ແລະ ການໂຈມຕີກໍ່ການຮ້າຍ. ສິນຄ້າສະໜອງນ້ຳມັນ. ການເພີ່ມຂຶ້ນຂອງການນຳເຂົ້າພະລັງງານຂອງຜະລິດຕະພັນນ້ຳມັນເຊື້ອໄຟສຳເລັດຮູບຢູ່ ສປປ ລາວ ໝາຍເຖິງຄວາມປອດໄພດ້ານການສະໜອງພະລັງງານຂອງປະເທດແມ່ນມີຄວາມສ່ຽງ, ສະນັ້ນ, ການຕອບໂຕ້ສຸກເສີນ ແລະ ການກະກຽມລະດັບຊາດຄວນໄດ້ຮັບການສ້າງຕັ້ງ. ມັນມີຄວາມສຳຄັນຫຼາຍສຳລັບຜູ້ວາງນະໂຍບາຍເພື່ອພັດທະນານະໂຍບາຍດ້ານພະລັງງານເພື່ອຫຼຸດພົ້ນອອກຈາກຄວາມສ່ຽງທີ່ອາດຈະເກີດຂຶ້ນໂດຍການນຳເອົາຄວາມຢືດຢຸ່ນດ້ານພະລັງງານຜ່ານນະໂຍບາຍພະລັງງານທີ່ເໝາະສົມ ແລະ ການລົງທຶນພື້ນຖານໂຄງລ່າງດ້ານພະລັງງານ.
ພະລັງງານຂອງ ສປປ ລາວ ຕົ້ນຕໍແມ່ນມາຈາກໄຟຟ້ານ້ຳຕົກ, ນ້ຳມັນ, ຖ່ານຫີນ, ແລະ ອື່ນໆ (ລວມທັງຊີວະມວນ, ແສງຕາເວັນ ແລະ ໄຟຟ້ານໍ້າຕົກເພື່ອສົ່ງອອກ). ການສະໜອງພະລັງງານຂອງ ສປປ ລາວ ຄາດວ່າຈະເພີ່ມຂຶ້ນ 2 ເທົ່າຈາກ 6.29 ລ້ານໂຕນໃນປີ 2020 ເປັນ 12.78 ໂຕນໃນປີ 2030 ແລະ ໃນປີ 2050 ຈະເພີ່ມຂຶ້ນ 3 ເທົ່າ (18.57 ໂຕນ). ໃນດ້ານນ້ຳມັນ (ນ້ຳມັນດິບທີ່ນຳເຂົ້າສຳເລັດຮູບ), ຄາດວ່າຈະເພີ່ມຂຶ້ນຈາກ 1,04 ລ້ານໂຕນ ໃນປີ 2022 ເປັນຫຼາຍກວ່າ 3,56 ລ້ານໂຕນ ໃນປີ 2050 ໃນການດຳເນີນທຸລະກິດຕາມສະພາບປົກກະຕິ. ຖ້າບໍ່ມີການປ່ຽນນະໂຍບາຍໃດໆ, ສິ່ງດັ່ງກ່າວອາດຈະເຮັດໃຫ້ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານການສະໜອງຫຼາຍຂຶ້ນ ແລະ ດັ່ງນັ້ນ, ມັນຈຶ່ງເປັນຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານພະລັງງານທີ່ແທ້ຈິງຂອງ ສປປ ລາວ.
ໃນຕອນທ້າຍທ່ານ ລັດຖະມົນຕີໄດ້ກ່າວອີກວ່າ: ນະໂຍບາຍພະລັງງານໄດ້ຮັບຄວາມສົນໃຈ ແລະ ສະໜັບສະໜູນຈາກສາທາລະນະຊົນຫຼາຍ ນັບຕັ້ງແຕ່ການສ້າງຕັ້ງກະຊວງພະລັງງານ ແລະ ບໍ່ແຮ່ ໃນປີ 2006. ນະໂຍບາຍດັ່ງກ່າວໄດ້ຄ່ອຍໆຫັນປ່ຽນຈາກນະໂຍບາຍຂະແໜງພະລັງງານໄປສູ່ນະໂຍບາຍພະລັງງານທີ່ກວ້າງຂວາງ ເພື່ອສະໜັບສະໜູນການພັດທະນາຂະແໜງພະລັງງານແບບຍືນຍົງ ແລະ ເປັນມິດກັບສິ່ງແວດລ້ອມ. ເຖິງວ່າ ສປປ ລາວ ຈະບໍ່ມີທາງອອກສູ່ທະເລ, ແຕ່ກໍຕັ້ງຢູ່ໃນພາກກາງຂອງອະນຸພາກພື້ນແມ່ນໍ້າຂອງ ແລະ ອ້ອມຮອບໄປດ້ວຍ 3 ປະເທດເສດຖະກິດໃຫຍ່ຄື: ຈີນ, ໄທ, ແລະ ຫວຽດນາມ ແລະ 2 ປະເທດເສດຖະກິດຂະໜາດກາງ ມຽນມາ ແລະ ກຳປູເຈຍ. ດັ່ງນັ້ນ, ສປປ ລາວ ສາມາດຕັ້ງຕົນເອງເປັນປະເທດເຊື່ອມຕໍ່ທາງບົກ ແລະ ໝູນໃຊ້ຂໍ້ໄດ້ປຽບດັ່ງກ່າວ. ນະໂຍບາຍພະລັງງານທີ່ໄດ້ແລກປ່ຽນໃນເວທີການຮ່ວມມືດ້ານພະລັງງານຂອງອາຊຽນ+3 (ຈີນ, ຍີ່ປຸ່ນ, ສ.ເກົາຫຼີ) ຄວາມຕ້ອງການພະລັງງານຢ່າງຫຼວງຫຼາຍຂອງປະເທດເຫຼົ່ານີ້ສາມາດຊຸກຍູ້ການຄ້າພະລັງງານແລະສ້າງຄວາມສະດວກໃຫ້ແກ່ການເຊື່ອມໂຍງພະລັງງານໃນທົ່ວພາກພື້ນ, ເພີ່ມທະວີຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານພະລັງງານ. ຊຸກຍູ້ການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ. ບົນພື້ນຖານປະຫວັດສາດອັນຍາວນານຂອງການຄ້າໄຟຟ້າກັບໄທ, ປະຈຸບັນ ສປປ ລາວ ໄດ້ຜັນຂະຫຍາຍນະໂຍບາຍສົ່ງອອກໄຟຟ້າໄປຍັງບັນດາປະເທດບ້ານໃກ້ເຮືອນຄຽງເຊັ່ນ: ຫວຽດນາມ ແລະ ກຳປູເຈຍ ແລະ ພາຍໃນອາຊຽນ ໂດຍຜ່ານການເຊື່ອມຕໍ່ສາຍສົ່ງໄຟຟ້າຂອງອາຊຽນ ຜ່ານການຮ່ວມມືດ້ານພະລັງງານໃນພາກພື້ນ.
